ดักแด้ ๑ หมายถึง น. ชื่อตัวอ่อนระยะสุดท้ายของแมลงหลายชนิดที่สร้างเปลือกแข็งหุ้มตัวเพื่อที่จะเจริญวัยเปลี่ยนรูปร่างเป็นตัวเต็มวัย ระยะนี้จะเป็นระยะอยู่นิ่งกับที่และไม่กินอาหารมีรูปร่างต่าง ๆ กัน เช่น รูปไข่ รูปยาวรี, แดกแด้หรือ แด็กแด้ ก็เรียก.
ก. ลําบากเต็มแย่, ขัดสนเต็มแย่.
[ดักสก] (แบบ) น. ช่างไม้. (ส. ตกฺษก; ป. ตจฺฉก).
[ดักสะนะ] (แบบ) น. เครื่องตัดและกรางสิ่งของ มีมีด พร้า บุ้ง ตะไบเป็นต้น; การตัด, การปอก, การทอน; ตัวหารเฉพาะ (วิชาเลข).(ส. ตกฺษณ; ป. ตจฺฉน).
[-สะนี] น. ผึ่ง, ขวาน. (ส. ตกฺษณี; ป. ตจฺฉนี).
น. คนตัดไม้, ช่างไม้. (ส. ตกฺษนฺ).
น. สันจมูก, ใช้ว่า ดั้ง ก็มี.
ว. บังเกิดเสียงขึ้นหรือทําให้เสียงบังเกิดขึ้นอย่างแรง เช่น กลองดังพูดดัง เสียงดัง.